Oppositie baalt van fietsroute Delft-Rotterdam, maar staat machteloos

Verschillende partijen in de gemeenteraad zijn niet blij met plannen voor een ‘metropolitane fietsroute’ (MFR) tussen Delft en Rotterdam Alexander. De voorstellen van deze partijen om de plannen aan te passen werden een voor een afgeschoten door de coalitiepartijen (partijen die een wethouder in het college van B&W hebben).
Stadhuis op de Markt | Bron: archief

De oppositiepartijen (die dus geen wethouder leveren) waren unaniem ontevreden met plannen voor de fietsroute. Allen kwamen met bezwaren. Hart voor Delft en Volt kwamen politiek gezien met de zwaarste kritiek. 

Achtergehouden informatie
Deze partijen stelden dat de raad eerder niet alle informatie hadden gekregen van de verantwoordelijk wethouder, Martina Huijsmans (D66). Rapporten over het aanleggen van fietsroutes tussen Delft en Rotterdam zouden zijn achtergehouden. Zoals in de motie van deze partijen staat, is dit een ‘politieke doodzonde’.

Vreemd genoeg was de motie waar het hier om gaat geen motie van afkeuring of motie van wantrouwen. Wanneer termen als ‘het achterhouden van informatie’ vallen is het gebruikelijk een dergelijke motie in te dienen. Op die manier spreekt een raadslid uit geen vertrouwen meer te hebben in een wethouder. Bij een door de meerderheid aangenomen motie van wantrouwen is het vervolgens gebruikelijk dat de wethouder opstapt.

Doodzonde
Ondanks de stevige woorden die Marcel Koelewijn van Hart voor Delft en Eva Brussaard van Volt gebruikten, bleef een motie van wantrouwen, afkeuring of treurnis uit. Koelewijn legt uit dat hij voor een minder stevige motie koos in de hoop zo meer anderen mee te krijgen. 

Kritiek is er wel. Gerrit Jan Valk (CDA) bevroeg Brussaard over de keuze voor deze motie, terwijl Brussaard volhield dat belangrijke informatie niet gedeeld was. Tegen Omroep Delft zegt Valk: “Als je zegt dat een politieke doodzonde begaan wordt, moet je ook de consequentie trekken.”

Buikpijn
“We hebben lang nagedacht over de bewoording”, reageert Brussaard. Zij vertelt aan Omroep Delft: “Ik heb al een jaar buikpijn. Ik wil de stad uit kunnen leggen waarom we dit doen. Met deze rapporten had ik beter kunnen oordelen.” Ze was daarentegen van mening dat het vertrouwen in de wethouder daarmee niet verdwenen is.

Resultaat is dat de motie stevige taal bevat over het handelen van de wethouder, maar niet veel meer om het lijf heeft dan dat de wethouder bezwaren van de raad en bewoners over moet brengen aan de metropoolregio. 

Geen meerderheid
En de afgezwakte vorm hielp ook niet om veel partijen mee te krijgen. Onafhankelijk Delft, de VVD en de SP sloten zich aan bij de motie, maar een meerderheid was ver te zoeken. 

Zo was er ook geen meerderheid voor een voorstel uit de koker van de VVD, om een prijsplafond in te stellen. Er zijn nu prijsinschattingen voor een fietsecoduct over de A13. Delft zou zo’n 3,5 miljoen euro bij moeten dragen. De VVD, gesteund door andere oppositiepartijen, wilde hier een maximum van maken. Maar dit voorstel haalde het niet.

Water onder de brug
Het dichtst bij een meerderheid kwam een voorstel van het CDA. Dit voorstel vroeg het college te wachten met volgende stappen, tot schriftelijke vragen hierover in het Hoogheemraadschap beantwoord zijn. De coalitie voorkwam dat dit voorstel het haalde. 

Daarmee kon wethouder Huijsmans opgelucht ademhalen. Waar er vanuit de oppositie volop kritiek kwam, hoefde zij zichzelf amper te verweren. Dat werk werd voor haar gedaan door raadsleden. Achtergehouden stukken? Geen probleem, want, zoals D66’er Analikwu benadrukte, zo relevant waren die rapporten niet. Kunnen we nog dingen veranderen? Bert van der Woerd (ChristenUnie): We hebben de MFR met open ogen mogelijk gemaakt. Nu is het water onder de brug door.”

Seinen op groen
Al met al staan de seinen daarmee feitelijk op groen voor het omstreden fietspad. Wethouder Huijsmans kan naar de MRDH met het bericht dat er wat Delft betreft gewoon verder gegaan kan worden. In de MRDH wordt 5 februari over de MFR gesproken.