Mensen én goederen met dezelfde trein door inzet robotkarretjes
Goederen vervoeren over het spoor gebeurt met goederentreinen, zoals het woord al zegt. Maar volgens universitair hoofddocent infrastructuur aan de TU Delft, Wijnand Veeneman zou dat ook prima met een stoptrein moeten kunnen. Er wordt nu onderzocht of kleine robotkarretjes met goederen zélf de trein in en uit kunnen gaan, en hun weg kunnen vinden naar distributiecentra of vrachtwagens.
TU Delft, TNO en Royal HaskoningDHV onderzoeken in opdracht van het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat naar de mogelijkheden voor een “hybride mobiliteitssysteem”. Dat wil zeggen dat passagiers én goederen met dezelfde treinen vervoerd gaan worden, en dus niet meer apart.
Daarbij moet zo min mogelijk aan de bestaande infrastructuur worden aangepast. Ieder station is anders ingedeeld, dus daar zit een grote uitdaging. Maar, zegt Veeneman: “Er zal vast wel het één en ander aangepast moeten worden. We hebben gekeken of het zou kunnen, en welke hobbels er zouden kunnen optreden. Daarbij is dan de gedachte dat de ruimte die er nu al buiten de spitsen is, wordt gebruikt.”
Veeneman legt uit dat ieder station een eigen functie in het proces moet hebben. Als voorbeeld geeft hij: “Kleinere stations moeten met distributiecentra in contact staan omdat die het minst aangepast hoeven worden en de robotkarretjes daar gemakkelijk zelf in en uit kunnen stappen.”
Vertraging
Maar het laden en lossen kost veel tijd, zeker als je dit combineert met in- en uitstappende passagiers. Dit kan leiden tot veel vertraging. “Ook dit is zo’n hobbel. Je moet er dan voor zorgen dat zo’n karretje weet waar de deur is zodat die snel naar binnen kan. Dat is meestal op dezelfde plek, dus dat kun je er allemaal wel in programmeren. Maar hij moet ook soepel naar binnen kunnen rijden en daarbij de reizigers niet lastig vallen. Dat zijn allerlei dingen die nog uitgezocht moeten worden”, stelt Veeneman.
Bij dit onderzoek wordt nog veel getest en gegist. Veeneman vertelt dat dit komt vanwege het feit dat het een onderzoek naar de mogelijkheden voor zo’n systeem betreft, en geen volledig uitgewerkt en toegepast geheel.
Luister hier naar het volledige interview.
Daarbij moet zo min mogelijk aan de bestaande infrastructuur worden aangepast. Ieder station is anders ingedeeld, dus daar zit een grote uitdaging. Maar, zegt Veeneman: “Er zal vast wel het één en ander aangepast moeten worden. We hebben gekeken of het zou kunnen, en welke hobbels er zouden kunnen optreden. Daarbij is dan de gedachte dat de ruimte die er nu al buiten de spitsen is, wordt gebruikt.”
Veeneman legt uit dat ieder station een eigen functie in het proces moet hebben. Als voorbeeld geeft hij: “Kleinere stations moeten met distributiecentra in contact staan omdat die het minst aangepast hoeven worden en de robotkarretjes daar gemakkelijk zelf in en uit kunnen stappen.”
Vertraging
Maar het laden en lossen kost veel tijd, zeker als je dit combineert met in- en uitstappende passagiers. Dit kan leiden tot veel vertraging. “Ook dit is zo’n hobbel. Je moet er dan voor zorgen dat zo’n karretje weet waar de deur is zodat die snel naar binnen kan. Dat is meestal op dezelfde plek, dus dat kun je er allemaal wel in programmeren. Maar hij moet ook soepel naar binnen kunnen rijden en daarbij de reizigers niet lastig vallen. Dat zijn allerlei dingen die nog uitgezocht moeten worden”, stelt Veeneman.
Bij dit onderzoek wordt nog veel getest en gegist. Veeneman vertelt dat dit komt vanwege het feit dat het een onderzoek naar de mogelijkheden voor zo’n systeem betreft, en geen volledig uitgewerkt en toegepast geheel.
Luister hier naar het volledige interview.
